Prolog

Nie rozumiem tego życia, nie rozumiem Boga. Dał mi drugą szansę, dał mi nadzieję. Wszystko zaczynało być takie piękne. Życie u boku Joe’go, wspaniali przyjaciele.  Po co mi to wszystko dawał, jeśli chce mi to odebrać?  Właśnie dowiedziałam się że mam rzadko spotykanego  nowotwora! Będę coraz bardziej słabsza i słabsza.  Aż w końcu stanę się problemem dla najbliższych. Tylko ja nie chcę być dla nikogo przeszkodą. Nie chcę żeby patrzyli na mnie jak powoli umieram, jak cierpię… Nie chce żeby patrzyli na mój ból spowodowany chorobą.  Wiem że to będzie trudne, ale musze odejść. Muszę odejść póki jeszcze mam siłę powiedzieć ŻEGNAJ.